Op de een of andere manier heb ik altijd moeite gehad met de uitdrukking van spiritualiteit. Aan de ene kant zegt het iets over de diepgang van het leven, terwijl deze benaming ook aangeeft dat er een andere wereld zou bestaan, die alleen op speciale gelegenheden bereikbaar is. Vaak is me verteld dat ik werk en privé gescheiden moeten houden, waardoor ik mijn eigen geloof niet kon uitten en ik elke keer met mezelf werd gecompromitteerd. Voor een korte periode heb ik geprobeerd om mijn individualiteit thuis te laten als ik ging werken, maar dat voelde aan als het verloochenen van mezelf, wat tegen mijn ware natuur indruiste. Steeds vaker gaf ik uiting aan mijn geloof door te spreken over wat ik deed en waar ik die inspiratie vandaan haalde. In eerste instantie werd ik als een zonderling bestempeld en kreeg ik de opmerkingen naar mijn hoofd gesmeten, die mijn collega’s als vreemd en raar beschouwden. Dit was voor mij geen reden om me in te binden, maar eerder een bevestiging om overeenkomstig mijn geweten te blijven spreken. Door de collegialiteit die daardoor groeide begon ik plezier te krijgen in dit kat en muisspel, wat de sfeer ten goede kwam omdat ik een vriendelijke betrokkenheid bij mijn collega’s ervaarde. Op een gegeven moment ging het zelfs zover, dat alle ogen op mij waren gericht als er van hogerhand een bevel kwam waar velen zich niet mee kon vereenzelvigen.
Spiritualiteit is voor mij een ander woord voor het leven en mijn deelname aan dit wonderbaarlijke spektakel. Als ik terugdenk aan mijn kindertijd wist ik wie mijn buren waren en speelde ik buiten met mijn vriendjes totdat het donker werd, want dan moest ik naar huis komen. Ik was niet bereikbaar, maar dat was niemand. Door het saamhorigheidsgevoel was er een algemeen vertrouwen, die me de vrijheid gaf om binnen de gestelde regels te doen waar ik blij van werd. Nu begrijp ik dat het leven niet kan worden begrepen, maar dat ik kan mee stromen op de golven van haar bewegingen en te omarmen wat me dierbaar is. Het zijn de ervaringen die mijn geweten vormen door mijn verworven wijsheid aan het licht te brengen, waardoor ik me niet hoef te verschuilen voor mijn eigenheid. Door de ervaring van gisteren kan ik mijn bewuste leven verruimen, waardoor ik het ochtendgloren in een vernieuwde vorm kan begroeten en ik in staat ben om morgen te verwelkomen.
Comments